Postyapısalcı Edebiyat Kuramı

Edebiyat degisim için bir olus gücü sunabilir mi? Dünyayi temsil etmeye çalismak yerine, bizzat yasami genisleten sinirlarla baska dünyalar yaratabilir mi? O halde edebi bir ürün, bir temsilin sergilendigi bir sahne degil, bilakis bir üretim süreci olarak ele alinabilir mi? Yasamdaki farklilasma güçlerinin olumlanmasi olan yaraticiliga, bu mükemmel anlami yeniden verilebilir mi?Bu sorular, hiç süphesiz edebiyatin sorunsallastirilma biçimindeki bir yenilikten kaynaklanir. Postyapisalci edebiyat kurami, artik "edebiyat nedir?" degil, "edebiyat nasil isliyor?" diye sormayi önerir. Dogrudan edebiyati da ilgilendiren özne, dil ve anlam, hakikat gibi tüm meseleleri bu temel soru isiginda ele alir. Simdi yazar hakikate vakif olusuyla, sözcükler metaforik özellikleriyle, hakikat gerçegi temsil edebilme gücüyle degil, hepsi de yasami dönüstürebilmekteki güçleriyle degerlendirilecektir. Tekilliklerin gücüyle sarsmak gerekmektedir artik bu dünyayi.Sevim Burak da yazdiginda, dünyamiz sarsilir. Edebi uzamdaki bir tekillik düsünürüdür o da. Mevcut olani tekrar etmez, fark sevgisini asilar yasama. Gerçegi temsil etmeye çalismaz, bizzat yeni bir gerçek olur. Olan için degil, gelmekte olan için yazar Sevim Burak da: "Bu dünyayi izleyenlere bir halt yok… Açikgözler için hiçbir sey yazmayacagim -Erken bunamislara- hayalperestlere çok aciklilara -bu dünyadan gitmek üzere hazirlik yapanlara yazacagim… Yalniz aklini kaybetmislerle bu dünyayi paylasacagim. Asktan aklini oynatanlara-Sizofrenlere-asiri romantiklere-ve asiri sadistlere… Delilere yazacagim… Aptallara da sevgim var. Ama delileri yaratici buluyorum…"(Tanitim Bülteninden)