Karanlık Çağın Filizi

Bazi insanlar için “7'sinde neyse 70'inde de o” denir. Sezai Ekinci'nin karakteristik özellikleri de son nefesine kadar öz olarak hiç degismedi. 1975'lerin genç devrimcisi Sezai nasil biriyse, 27 yil süren kesintisiz bir mücadele sürecinin ardindan son nefesini veren komünist önder Sezai'si de ayniydi. Hep devrimin hamali... Hep emekçi... Hep bagirtisiz çagirtisiz... Hep tereddütsüz... Hep gözükara...“27 yil boyunca degismemis olmak” bir komünist için normalde övgü olamaz!.. Marksist-Leninistler için “degismemek”, aslinda donmanin, hayatiyet kaybi ve politik ölümün ifadesidir. 20. yüzyilin parti pratikleri ve sosyalizm deneyimleri sirasinda ugruna nice bedellerin ödendigi tarihsel basari ve ilerlemelerin bile arkasinin getirilemeyip tüketilisinin derinlerdeki tayin edici nedeni de zaten bu hayatiyet kaybi ve donma degil midir? Ama, Manifesto'nun da o olaganüstü özlü tanimiyla “kati olan her seyin buharlastigi” 1980'ler sonrasinin postmodern “degisim” örnekleriyle bir zamanlar “devrimci” olanlarin savrulduklari halleri gördükten sonra, bunun bir yönüyle de nasil bir erdem oldugu gerçegi kendini daha net gösteriyor.